Li gorî materyalên elektrolîtê yên cihêreng ên ku di bataryayên lîtiumê yên xwerû de têne bikar anîn, ew bi giranî li bataryayên îyona lîtiumê ya şil û bataryayên lîtium ionê yên polîmer têne dabeş kirin.

Pîlên lîtiumê yên şarjkirî niha bi berfirehî di hilberên dîjîtal ên nûjen ên wekî têlefonên desta û komputerên notebook de têne bikar anîn. Ma ew pîlê lîtium 18650 be an jî pîlê hesin-lîtium be, divê di dema karanîna de zêde neyê barkirin, wekî din dê pîlê zirarê bibe an hilweşe. Li ser pîlê dorhêlek parastinê heye ku pêşî li zirara bataryayê ya biha bigire. Pêdiviyên barkirina batarya lîtium-ion pir zêde ne. Ji bo ku pê ewle bibin ku voltaja bidawîbûnê di nav ji sedî zêde an kêmasî de ye, hilberînerên sereke yên cîhaza nîvconductor cûrbecûr IC-yên barkirinê yên lîtium-ion pêşve xistine da ku barkirina domdar, pêbawer û bilez peyda bikin.

Têlefonên desta di bingeh de bataryayên lîtiumê yên xwerû bikar tînin. Bikaranîna rast a bataryayên lîtiumê ji bo dirêjkirina jiyana bateriyê pir girîng e. Ew dikare li gorî hewcedariyên raman û hilberên cihêreng di şeklên cihêreng de were çêkirin, û ew pîl e ku ji çend bataryayên rêz û paralel pêk tê. Kom. Voltaja binavkirî ya pîlê lîtiumê bi gelemperî 3.7V e ji ber guheztinên di materyalan de, û elektroda erênî ya pîlê fosfatê hesinê lîtiumê 3.2V e. Voltaja barkirinê ya paşîn dema ku bi tevahî tê barkirin bi gelemperî 4.2V e. Voltaja dakêşana paşîn a pîlê lîtium 2.75V-3.0V e. Ger ew li jêr 2.5V dakêşanê bidomîne, ew ê zêde dakêşe, û dakêşana zêde dê zirarê bide pîlê.